O nas
Sprawozdania i inne dokumenty
Dbamy o to, by nasza działalność była przejrzysta i dobrze udokumentowana.
Logo i broszurka
Logo Towarzystwa Pomocy Chorym oraz broszurka.
Zadania publiczne
Towarzystwo od 2011 roku realizuje zadanie publiczne pt. “Zapewnienie opieki osobom z niepełnosprawnościami i terminalnie chorymi poprzez działalność hospicyjną lub wolontariat szpitalny“. Projekt jest współfinansowany ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego.
Idee i wartości
Celami Towarzystwa są:
- udzielanie wszechstronnej pomocy medycznej i społecznej ludziom niepełnosprawnym, przewlekle lub terminalnie chorym oraz ich rodzinom;
- tworzenie, promocja i realizacja programów mających na celu pomoc rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób (w tym osób samotnych, starszych i niepełnosprawnych);
- społeczne wspieranie aktywności osób starszych i niepełnosprawnych;
- promowanie współdziałania z samorządem terytorialnym;
- prowadzenie szerokiej edukacji społecznej obejmującej sprawowanie opieki nad chorymi;
- promocja i organizacja wolontariatu;
- propagowanie w środkach masowego przekazu działań i zamierzeń Towarzystwa;
- tworzenie i realizowanie programów w zakresie prowadzonym przez Towarzystwo działalności charytatywnej;
- organizowanie i prowadzenie turnusów rehabilitacyjnych;
- prowadzenie współpracy i wymianę doświadczeń z innymi Towarzystwami lub Stowarzyszeniami o podobnym charakterze, tak w kraju jak i za granicą.
Towarzystwo realizuje swoje cele poprzez:
- sprawowanie opieki pielęgniarskiej, rehabilitacyjnej, lekarskiej i duchowej przez wolontariuszy i osoby zatrudnione przez Towarzystwo;
- utworzenie i prowadzenie stacjonarnej placówki zajmującej się opieką nad chorymi i niepełnosprawnymi;
- organizowanie konferencji, szkoleń, seminariów, warsztatów;
- współpracę z władzami samorządowymi, państwowymi placówkami służby zdrowia, zakładami opieki społecznej;
- organizowanie imprez, koncertów mających na celu promocję działalności statutowej Towarzystwa;
- współpracę ze szkołami i uczelniami wyższymi, współpracę z samorządami, mediami i organizacjami pozarządowymi;
- organizację i prowadzenie turnusów rehabilitacyjnych;
- propagowanie działalności Towarzystwa, opracowywanie i wydawanie materiałów informacyjnych;
- pozyskiwanie wolontariuszy, ich szkolenie, propagowanie idei wolontariatu współpracując z organizacjami prowadzącymi wolontariat;
- prowadzenie działalności charytatywnej;
- podejmowanie działań na rzecz zdobywania środków finansowych na realizację zadań statutowych Towarzystwa;
- organizowanie i finansowanie szkoleń lekarzy, pielęgniarek, psychologów, pracowników socjalnych, terapeutów, rehabilitantów, duchownych, wolontariuszy i innych osób sprawujących opiekę paliatywną i długoterminową oraz osób, przygotowujących się do sprawowanie opieki nad chorymi i rodzin chorych, w tym także podejmowanie działań mających na celu stwarzanie warunków dla prowadzenia takiej działalności;
- pomoc w funkcjonowaniu i wyposażaniu Zakładu Opiekuńczo Leczniczego wraz z Hospicjum;
- popieranie innych działań mających na celu zapewnienie chorym opieki sprawowanej przez przeszkolone osoby i zespoły.
Ludzie
Władze i członkowie Towarzystwa – skład, struktura.
Zarząd Towarzystwa:
dr Paweł Wiszniewski – prezes
Józefa Wiśniewska – wiceprezes
Krystyna Bednarek – sekretarz
Edward Kurgun – skarbnik
Alicja Graczyk – członek zarządu
Iwona Leśniewska – członek zarządu
Sławomir Graczyk – członek zarządu
Członków zwyczajnych: 83.
Członków honorowych: 1.
Nasza patronka
Stanisława Leszczyńska
Urodziła się w Łodzi 8 maja 1896 roku. Sakrament Chrztu otrzymała w kościele Wniebowzięcia Najśw. Maryi Panny w Łodzi. W latach 1908-1910 przebywała wraz z rodzicami w Brazylii. W 1916 roku wyszła za mąż. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Położniczej w Warszawie rozpoczęła pracę położnej, którą kontynuowała przez 38 lat. Urodziła trzech synów i jedną córkę, zapewniając wszystkim katolickie wychowanie i gruntowne wykształcenie.
W lutym 1943 roku została aresztowana przez gestapo i osadzona wraz z córką w obozie koncentracyjnym Oświęcim-Brzezinka. W obozie tym pełniła Stanisława Leszczyńska funkcję położnej, co opisała w swym „Raporcie położnej z Oświęcimia”. Za każdym razem czyniła wszystko, aby nowe życie ocalić przed zagładą. Narażała w ten sposób własne życie, ponieważ otrzymała kategoryczny rozkaz bezwzględnego uśmiercania każdego dziecka natychmiast po jego urodzeniu się, a za niewykonanie tego rozkazu groziła jej śmierć. Ale tam właśnie, za kolczastymi drutami obozu w Oświęcimiu-Brzezince padły z jej ust te najodważniejsze słowa, skierowane do obozowego lekarza SS, doktora Mengele: „Nie, nigdy! Nie wolno zabijać dzieci!”.
Po wojnie wykonywała nadal swój zawód położnej na terenie Łodzi. Zmarła 11 marca 1974 roku. Istnieje zgodna opinia wśród osób, które znały Stanisławę Leszczyńską, a zwłaszcza wśród kobiet, które korzystały z jej posługi położniczej, że pracę swoją pełniła zawsze z niezwykłym oddaniem, z miłością do matki i dziecka. Siły do tej niełatwej i odpowiedzialnej pracy czerpała z modlitwy i życia sakramentalnego. Rzeczą dobrze znaną jest jej głęboka religijność. Ona to wraz z miłością bliźniego stanowi zasadniczy rys charakterystyczny osobowości Stanisławy Leszczyńskiej.
Więcej o naszej patronce można poczytać na Wikipedii.